Chapter 3

แฟนอาร์ตมิโนอีกอัน วาดเอง //-//)

ชอบตอนนางเอาหน้าม้าลงสุดล่ะ #ตาย

ไม่เม้นต์ไม่ลงต่อแน่ ; w ;) หุหุ

#ฟิคใต้ดินนซ

- I want to fuck you

As if I am psychopathic -

(ผมออยากจะเย_คุณ

ราวกับว่าผมมีอาการทางจิต)

Chapter 3

            ร่างบางค่อยๆ ขยับตัวไปมา แต่ก็ต้องรู้สึกปวดหนึบที่ด้านหลังเมื่อจะนอนตะแคงไปอีกข้างจนทำให้เขาต้องฝืนลืมตาขึ้นมา แทฮยอนกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะเห็นว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในห้องที่คุ้นเคย แต่ผิดแปลกตรงที่มีมือใครบางคนกำลังกอดกุมตัวเองเอาไว้อยู่ เมื่อหันไปก็เห็นมินโฮกำลังนอนเอาหน้าซุกคอตัวเองเอาไว้ เพิ่งสังเกตได้ว่าเสื้อผ้าของแต่ละคนไม่ได้ใส่สักชิ้น ตามเนื้อตัวของแทฮยอนมีรอยรักฝากไว้เต็ม เขาค่อยๆ ลุกขึ้นมาโดยระวังไม่ให้อีกคนตื่นแต่ก็ต้องปวดหัวจี๊ดๆ

            “โอ้ย เมื่อคืนนี้มันอะไรกัน” เขาเอามือขึ้นมากุมหัวตัวเองไว้

            “นัม พี่ต้องกลับแล้วมันดึกมากๆ แล้ว วันนี้พี่บอกซึงฮุนว่าจะรออยู่ที่บ้าน ต้องไปก่อนนะ”

            “ห้ะ.. พี่...ว่าไง..นะ?” แทฮยอนพูดออกมาด้วยเสียงยานๆ จินอูจิ๊ปากออกมาอย่างช่วยไม่ได้

            ไม่รู้ว่าแทฮยอนดื่มไปเยอะแค่ไหน แต่พอนั่งไปนั่งมารู้ตัวอีกทีแทฮยอนก็เมาแอ๋แบบนี้แล้ว ทั้งๆ ที่ปกติแทฮยอนเป็นคนคอแข็งมากและไม่น่าจะเมาได้ขนาดนี้เลย

            “นัมดูแลตัวเองดีๆ นะ พี่ต้องรีบไปล่ะ” พูดจบก็เดินออกไปทันที ไม่รอให้คนเป็นน้องตอบอะไรกลับมา ส่วนแทฮยอนก็นั่งกดโทรศัพท์พร้อมกับถ่ายเซลฟี่ที่หน้าเคาท์เตอร์ทั้งๆ ที่กำลังเมาแอ๋อยู่ ก่อนจะลุกออกจากตรงนั้นไปยืนเต้นโยกตัวเบาๆ อยู่ท่ามกลางผู้คน พอดีกับที่มินโฮหันหน้ามาเห็นเด็กตัวสูงกำลังยื่นโยกตัวอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่กลับดูเด่นกว่าทุกคนมาก

            นัมแทฮยอนตอนเมาโคตรเซ็กซี่เลยว่ะ

            “มึงมองไรวะ?” ซึงยุนที่นั่งอยู่สะกิดมินโฮเมื่อสังเกตว่าเพื่อนตัวเองกำลังเหม่อลอยไปทางใดทางนึง

            “ก็.. ก็นั่นไงคนที่กูหมายถึงอ่ะ” มินโฮชี้ไปที่แทฮยอนที่กำลังยืนโยกตัวอยู่ ซึงฮุนและซึงยุนมองไปที่แทฮยอนไปพร้อมๆ กัน แสงไฟในผับและผู้คนทำให้ทั้งสองคนเห็นหน้าแทฮยอนไม่ค่อยชัดนัก แต่ก็พอจะรู้เลยว่าคนตรงหน้าดูเซ็กซี่แค่ไหน

            “หน้าคุ้นๆ ว่ะ” จู่ๆ ซึงฮุนก็เอ่ยขึ้นมา

            “เออ กูก็ว่างั้นแหละ” ตามด้วยซึงยุน มินโฮขมวดคิ้วเข้าหากันทันที

            “หือ กูว่าพวกมึงคิดไปเองมากกว่า” เมื่อมินโฮหันไปหาแทฮยอนอีกทีร่างนั้นก็หายไปกับผู้คนแล้ว เขาพยายามจะชะเง้อหาแต่ก็ไม่เจอ “มึง...เดี๋ยวกูมานะ” พูดจบก็ลุกออกไปตามหาแทฮยอนทันที มินโฮเดินเข้าไปในกลุ่มคนที่กำลังเต้นกันอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ไม่เจอร่างของนัมแทฮยอนเลย

            “คิก!” แทฮยอนดึงมือผู้ชายคนหนึ่งเข้าไปที่ค่อนข้างปลอดจากผู้คนจากในผับ เขาดันให้ผู้ชายคนนั้นชิดผนังก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปซุกคออีกฝ่ายอย่างยั่วยวน

            “ชื่ออะไรหืม? น่ารักนะเรา” แทฮยอนเงยหน้าขึ้นมาแล้วยกยิ้มที่มุมปากเบาๆ

            “ชื่อเหรอ? ไม่เห็นจำเป็นต้องรู้ แค่มาสนุกกันก็พอแล้วนี่เนอะ” พูดจบก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ อีกคนหวังจะขโมยจูบอันแสนกว่า อีกแค่เพียงอีกนิดริมฝีปากทั้งสองก็จะชนกัน... “อ๊ะ! หือ..พี่มิโน” จู่ๆ มินโฮก็เข้ามาดึงแขนแทฮยอนเอาไว้ก่อน ทำเอาผู้ชายคนนั้นทำหน้างงงวย

            “นัมมาทำอะไรตรงนี้ เมามากแล้วนะ”

            “งือ... พี่มิโนอ่า..” พูดจบก็ผละจากผู้ชายคนนั้นแล้วเข้าไปโอบคอมินโฮก่อนจะกดจูบหนักที่ริมฝีปากของมินโฮต่อหน้าผู้ชายคนที่ตัวเองเพิ่งพามาหยกๆ ผู้ชายคนนั้นอ้าปากค้างอย่างทำตัวไม่ถูก “อื้ม...” แทฮยอนผละริมฝีปากออกจากมินโฮแล้วเลียริมฝีปากตัวเอง “วิสกี้รสเดียวกับนัมเลย..”

            “กะ กลับกันได้แล้ว..” มินโฮหันไปหาผู้ชายที่ยืนงงอยู่ก่อนจะจูงมือนัมแทฮยอนเดินออกไปจากตรงนั้นทันที

            “พี่มิโน... นัม..ยังไม่อยากกลับบ้านเลย...”

            ไม่เข้าใจว่าทั้งๆ ที่เจอกันวันนี้แท้ๆ แต่กลับเป็นห่วงเป็นใยเด็กคนนี้จริงๆ คงเป็นเพราะตัวเองชอบนัมแทฮยอนมากจึงไม่อยากให้ใครมายุ่งหรือเปล่า เพราะตั้งแต่ติดตามแทฮยอนมา เขาไม่ถ่ายคลิปกับผู้ชายคนไหนยกเว้นจินอูเลย จะมีก็เขาคนแรก เรื่องหวงสิทธิ์นั้นก็คงมีเป็นธรรมดา

            มินโฮเดินจูงมือแทฮยอนไปที่โต๊ะที่ซึงฮุนและซึงยุนกำลังนั่งอยู่

            “พวกมึง กูกลับก่อนนะ เหมือนน้องเขาไม่ไหวแล้วว่ะ” มินโฮไม่ทันจะเดินจากไปก็ต้องขมวดคิ้วให้กับใบหน้าเพื่อนทั้งสองที่ตาโตมองแทฮยอนเป็นตาเดียวกัน แต่มินโฮไม่ได้เอะใจอะไรจึงเดินออกมาจากตรงนั้นโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ

            มินโฮหันไปมองแทฮยอนที่กำลังนั่งตาปรือบ่นอุบอิบอยู่ตรงที่นั่งข้างๆ ที่นั่งคนขับ

            “นัมพี่ขอกุญแจรถหน่อยสิ”

            “งือ..”

            “นัม..” สุดท้ายก็ไม่มีเสียงตอบกลับจากอีกฝ่าย มินโฮจึงถือวิสาสะล้วงกระเป๋าของแทฮยอนเพื่อหากุญแจรถด้วยตัวเอง เมื่อหาเจอจึงสตาร์ทรถแล้วออกจากผับไปทันที ระหว่างทางแทฮยอนก็ยังไม่เลิกบ่นอุบอิบคนเดียว แต่ดูๆ ไปก็ดูน่ารักเหมือนกับเด็กน้อยเลย

            เมื่อขับรถมาถึงคอนโดฯ ของแทฮยอนมินโฮก็จัดการพยุงแทฮยอนเข้าคอนโดฯ ไป แทฮยอนที่กำลังเมาหนักอยู่ก็ได้แต่ทำท่ากึ่งเดินกึ่งจะล้มจนบางทีมินโฮเองก็เกือบเสียหลักไปด้วย พอขึ้นไปถึงที่หน้าห้องแล้วปัญหาต่อไปคือคีย์การ์ดเอาไว้เปิดห้อง

            “นัม ตื่นก่อนๆ” มินโฮเขย่าแก้มแทฮยอนเบาๆ โชคดีที่อีกคนยังพอรู้สึกตัวบ้าง

            “มีอะไรเหรอ? พี่จินอูไปไหนอ่า?”

            “เปิดห้องก่อนได้ไหม?” แทฮยอนเหล่มองที่ประตูห้องก่อนจะค่อยๆ หันสะโพกให้มินโฮ ร่างสูงได้แต่ขมวดคิ้วด้วยความงงว่านัมแทฮยอนต้องการจะทำอะไร

            “คีย์การ์ด...อยู่.. อึก! กระเป๋ากางเกงข้างหลัง.. พี่มิโน..หยิบให้หน่อยสิ” พูดจบก็ทำหน้าตายั่วยวนอารมณ์ส่งมาให้มินโฮ จากนั้นจึงค่อยๆ ยื่นบั้นท้ายโค้งเว้าไปให้อีกคน คนที่โดนแกล้งกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ก่อนจะหันซ้ายหันขวาดูว่ามีคนอยู่ไหม จากนั้นเขาจึงค่อยๆ ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงด้านหลังของร่างบาง “อ๊า.. พี่มิโนจับก้นนัมด้วยอ่า! ฮย้า..” แทฮยอนส่งเสียงดังออกมาพร้อมกับทำเสียงแปลกๆ

            “นัม! เบาๆ สิ พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดกันหมดหรอก” มินโฮยื่นหน้ามากระซิบใส่นัมแทฮยอนเด็กขี้แกล้ง

            “คิกๆๆ” มินโฮค่อยๆ ล้วงเขาไปลึกกว่าเดิม แต่สิ่งที่คว้าได้กลับคือความว่างเปล่า แทฮยอนขำเบาๆ ออกมาไม่หยุด “คนโง่! มันอยู่อีกกระเป๋าต่างหากล่ะ คิกๆๆ” มินโฮได้แต่ถอนหายใจออกมาแล้วเอามือล้วงเข้าไปอีกกระเป๋า “อ่ะ อ้า.. พี่มิโนจ๋า.. ค่อยๆ ล้วงแบบนั้นแหละ อื้ม...”

            นัมแทฮยอน...

            ยิ่งอีกคนทำเสียงแปลกๆ แบบนี้มันก็ยิ่งทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้น มินโฮตัดสินใจล้วงมือเข้าไปทีเดียวแล้วหยิบคีย์การ์ดออกมา

            “ว้า.. ทำเร็วจังเลย..” แทฮยอนยืนเซมองมินโฮที่กำลังใส่คีย์การ์ดเข้าไปในช่อง เมื่อเปิดประตูได้มินโฮจึงรีบลากแทฮยอนเข้าไปในห้องทันที

            ตอนนี้แทฮยอนกำลังนอนแผ่อยู่ที่โซฟา ส่วนมินโฮก็นั่งอยู่ที่ปลายเท้าของอีกคน จ้องมองแทฮยอนที่กำลังนอนหลับอย่างสบาย แก้มแดงๆ จากความเมาเพิ่มความน่ารักให้ร่างที่นอนอยู่เป็นทวีคูณ ริมฝีปากเรียวบางสีแดงขมุบขมิบไปมาเล็กน้อย

            น่ารักเป็นบ้า

            “แฮะ! รู้นะว่าคิดอะไร” อยู่ดีๆ แทฮยอนก็กระตุกยิ้มขึ้นมาทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่ มินโฮที่นั่งจ้องถึงกับสะดุ้งตกใจ เขาค่อยๆ ลุกขึ้นมาโอบคอมินโฮเอาไว้แน่น “อยากกินนัมใช่ไหมล่า นัมตอนเมานี่น่ากินสุดๆ ไปเล้ย..” แทฮยอนกัดริมฝีปากยั่วมินโฮก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปกดจูบกับริมฝีปากของอีกคน มินโฮที่โดนจูบไม่ได้ตกใจอะไรกลับจูบตอบอย่างดูดดื่มก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมาโอบเอวอีกคนไว้

            “อืม..” มินโฮเลื่อนหน้าลงมาขบเม้มฝากรอยไว้ที่ซอกคอขาว ก่อนที่มือหนาจะสอดเข้าไปใต้ร่มผ้าของแทฮยอนแล้วลูบไล้ไปทั่วร่างกายสวยนั้น

            “อ๊ะ อ๊า..” แทฮยอนยกเท้าของตัวเองไว้วางไว้ที่เป้ากางเกงของมินโฮแล้วถูแรงๆ สลับกับนวดไปมาให้อีกคน “อื้อ.. ของพี่มันใหญ่ขึ้นอีกแล้ว..”

            เมื่อรู้สึกทนไม่ไหวกับท่าทางยั่วยวนของอีกคนจึงจับเด็กขี้แกล้งกดลงกับโซฟาแล้วเริ่มใช้ปากบรรจงฝากรอยรักไปตามเนื้อตัวของอีกคนจนทั่ว

            “คิก.. จั๊กจี้น่า” มินโฮไม่ได้ฟังอะไรจากอีกคน เขาจัดการปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกจนหมดแล้วหันไปถอดเสื้อของร่างบางเช่นกันจนตอนนี้ทั้งสองคนเปลือยท่อนบนกันทั้งคู่ “ฮื้อ มันหนาวนะ ไม่รู้รึไง..” แทฮยอนมองมินโฮด้วยสายตาหยาดเยิ้มด้วยความเมาก่อนจะแลบลิ้นออกมาเล็กน้อยเป็นการหยอกล้ออีกฝ่ายให้อารมณ์ขึ้น

            “นัมโคตรน่ารักเลยว่ะ” มินโฮจ้องมองแทฮยอนด้วยสายตาหื่นกระหาย มือซนของร่างบางลูบคลำไปตามแผงอกแกร่งขึ้นไปเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่ที่แก้มของอีกคนแล้วลูบไปมาเบาๆ มินโฮผู้รู้งานยื่นหน้าเข้าไปประกบริมฝีบางนั้นอย่างหนักราวกับอยากจะกลืนกินมันเข้าไป ลิ้นร้อนเลียไปมาที่ริมฝีบางบางก่อนจะค่อยๆ ลุกล้ำเข้าไปชิมความหวานข้างใน เสียงครางทุ้มในลำคอของมินโฮ และเสียงครางอื้ออึงของแทฮยอนเบาๆ ทำให้การจูบครั้งนี้ดูร้อนแรงขึ้นมาอีก

            ไม่รู้ว่าจูบนี้เนิ่นนานเท่าไหร่แต่เมื่อแทฮยอนทำท่าเหมือนจะขาดหายใจจึงดันมินโฮออกไปแล้วกอบโกยเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด นี่เป็นครั้งแรกที่มินโฮถือไพ่เหนือนัมแทฮยอนอย่างเห็นได้ชัด เมื่อใบหน้าหล่อเหลาทำท่าจะยื่นหน้าเข้าไปขโมยจูบอีกรอบก็ถูกร่างบางดันหน้าไปทางอื่น ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกออกมาจากโซฟาในท่าโซซัดโซเซ

            “อยากทำมากเลยเหรอ..? อึก!” แทฮยอนยิ้มออกมาใบหน้าขึ้นสีด้วยความเมาบวกกับตอนนี้ที่เปลือยท่อนบนอยู่ทำให้มินโฮไม่สามารถยั้งอารมณ์ได้แล้ว เหมือนแทฮยอนจะไม่ยอมให้มินโฮถือไพ่เหนือกว่านานนักหรอก มันต้องหาอะไรสนุกๆ เล่นก่อน

            “มะ ไม่เอาน่า มาทำกันเถอะ” มินโฮลุกขึ้นไปจะจับแขนแทฮยอนแต่อีกคนก็เบี่ยงตัวหนีได้ทัน แต่ก็เกือบจะเซล้มลงไปกับพื้นเช่นกัน

            “คนหื่น” แทฮยอนแลบลิ้นใส่ “อยากทำก็มาจับให้ได้สิ ฮ่ะๆๆ” แทฮยอนเริ่มวิ่งโซซัดโซเซไปทั่วห้อง เขาวิ่งชนนู่นชนนี่ไปทั่วจนของหล่นกระจัดกระจายไปทั่ว ส่วนมินโฮเองก็พยายามจับตัวเด็กแสบขี้แกล้งให้ได้ “ฮ้า.. สนุกจังเลย” แต่ยังไม่ทันไรเด็กแสบอย่างแทฮยอนก็สะดุดขาตัวเองจนล้มลงกับพื้นพรม “อ๊ะ!”

            แสบนักนะ.. คราวนี้จะเอาให้ไม่ต้องวิ่งได้เลย

            ไม่ปล่อยให้อีกคนได้ตั้งตัวก็ลงไปขึ้นคร่อมอีกคนที่พื้นพอดี แล้วจัดการถอดกางเกงของอีกคนแล้วโยนไปคนละทิศละทางกับกางเกงของตัวเองให้พ้นๆ ไป ราวกับว่าของพวกนี้มันน่ารำคาญ

            “พี่มิโน.. อึก จะ..ข่มขืนนัมเหรอ?” พูดจบก็เบะปากเล็กน้อย คิ้วที่ตกอยู่แล้วก็ตกกว่าเดิม แต่ที่มือกลับโอบคออีกฝ่ายเอาไว้ เหมือนกับขาทั้งสองข้างที่เอาขึ้นมาพาดเอวหนาเอาไว้แน่นในท่าเตรียมพร้อม มินโฮยิ้มที่มุมปากก่อนจะพูดอะไรออกมา

            “ก็จะข่มขืนให้ฤทธิ์เด็กแสบหายไปไง มาเป็นเมียพี่อีกรอบดีกว่านะ”

            ไม่ทันให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัวแกนกายที่ขยายใหญ่เต็มที่ก็สอดเข้ามาในช่องทางของร่างบางทีเดียวจนเกือบจะมิด

            “ฮ่ะ...ฮะ.. อึก..” แทฮยอนเบิกตากว้างแล้วสูดหายใจลึกเข้าเต็มปอด “เจ็บ..” เป็นครั้งแรกที่แทฮยอนพูดว่าเจ็บเพราะรอบแรกที่ทำกับมินโฮเมื่อตอนเย็นแผลที่ฉีกยังหายไม่ค่อยดีเท่าไหร่

            “อะไรกัน พูดว่าเจ็บเป็นด้วยเหรอ? เด็กขี้แกล้งหายไปไหนแล้วล่ะ?” ชอบที่สุดเวลาเห็นแทฮยอนทำหน้าแบบนี้ เขาถอนแกนกายออกมาเกือบสุดแล้วกระแทกเข้าไปใหม่จนแทฮยอนเผลอปล่อยเสียงหลงออกมาดังลั่นห้อง ร่างหนาที่อยู่ข้างบนทำแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบจนแทฮยอนเริ่มหอบหายใจแรง

            “อ๊า! …อ๊าง!! …อึก อ๊าย!” แทฮยอนส่งเสียงร้องตามจังหวะที่มินโฮกระแทกเข้ามาแต่ละที แต่นี่มันแค่เริ่มต้น เพราะคนอย่างซงมินโฮไม่ได้มีแค่นี้หรอก จากความเจ็บเริ่มเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านที่เข้ามาแทนจนบางทีแทฮยอนยังต้องซี้ดปากออกมาด้วยความเสียว

            มือหนาจับขาทั้งสองข้างให้แยกออกจากกันกว้างแล้วเริ่มซอยสะโพกเข้าออกถี่ๆ เมื่อช่องทางของแทฮยอนเริ่มขยายกว้างขึ้น มินโฮโน้มตัวลงไปดูดดุนตามเนื้อตัวของร่างบางอีกรอบ ริมฝีปากแดงอมชมพูดูดดุนที่ยอดอกสีสวยของแทฮยอนไปมา ก่อนจะใช้ปลายลิ้นตวัดรัวๆ จนร่างบางขนลุกไปทั้งตัว มือบางสอดเข้าไปขย้ำกลุ่มผมของอีกคนแน่น

            “ฮ๊ะๆ.. ยะ อย่าหยุดนะ อย่าหยุด..” แทฮยอนขยับสะโพกสวนกับมินโฮไปด้วยเล็กน้อย แต่นั่นทำให้อีกฝ่ายที่อยู่ข้างบนพอใจเป็นอย่างมาก

            เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ แต่ทั้งสองคนก็ยังคงบรรเลงเพลงรักแข่งกัน ไม่มีใครยอมใคร มินโฮเริ่มซอยสะโพกแรงและถี่ขึ้นเมื่อเริ่มถึงฝั่งฝัน ส่วนแทฮยอนนั้นได้เสร็จไปแล้วสองสามรอบโดยที่ไม่รออีกคนเลย มินโฮกระแทกเขาไปอย่างแรงก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นใส่ช่องทางของร่างบาง

            “อะ อ๊า..” แทฮยอนสะดุ้งตัวแรงก่อนจะนอนหอบหายใจ

            “เหนื่อยแล้วเหรอ?”

            “ง่วง...”

            “อย่าเพิ่งง่วงตอนนี้ อยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อนสิ” มินโฮดึงนัมแทฮยอนที่นอนอยู่ขึ้นมานั่งตักตัวเองก่อนจะพรมจูบไปทั่วหน้าอีกคนแล้วเปลี่ยนมาจุ้บที่ปากรัวๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว “พี่ยังไม่เสร็จเลยนะ..” ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวลงไปจนถึงไหปลาร้าและหัวไหล่

            “ฮื่อ..” มินโฮจับตัวแทฮยอนให้ลุกขึ้นยืนพิงผนังก่อนจะสอดแกนกายเข้าไปใหม่อีกรอบแล้วอุ้มอีกคนขึ้นมา ร่างบางที่โดนอุ้มก็เอาแขนทั้งสองข้างขึ้นมาโอบคอแกร่งไว้ “ฮ้ะ.. ขะ เข้ามาอีกรอบแล้ว..” ท่านี้ทำให้มินโฮได้ยินเสียงแทฮยอนครางเสียงกระเส่าใกล้หูกว่าเดิมจนเขาเริ่มมีอารมณ์อีกครั้ง

            ไม่รู้ว่าคืนนี้ทั้งสองคนจะบรรเลงเพลงรักกันไปนานแค่ไหน กี่รอบและกี่ครั้ง แต่มันคงจะเป็นคืนที่ร้อนแรงที่สุดสำหรับซงมินโฮและนัมแทฮยอนเลยทีเดียว..

            “เสร็จไปกี่รอบวะเนี่ยเมื่อคืน ของเก่ายังไม่หายดีแท้ๆ” แทฮยอนมองไปที่เตียงที่มีรอยเลือดเลอะอยู่ เขาค่อยๆ ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างระมัดระวังเพื่อทำความสะอาดร่างกาย ก่อนจะเดินออกมาหาเสื้อผ้าที่ใส่สบายใส่ แล้วเดินออกไปที่ห้องครัว ระหว่างนั้นเขาก็เห็นห้องตัวเองรกแทบไม่มีชิ้นดี สงสัยเมื่อคืนนี้มินโฮคงจะจัดหนักกับเขาน่าดู

            แทฮยอนหยิบไข่ไก่ เบค่อน และฮอทดอกออกมาจากตู้เย็น ก่อนจะตอกไข่ใส่กระทะแล้วยืนทอดไข่อยู่อย่างนั้น ที่ช่องทางหลังยังคงปวดๆ อยู่เป็นระยะจากการกระทำของมินโฮเมื่อคืนนี้ ยังไม่ทันที่ไข่จะสุกดีแทฮยอนก็โดนกอดไว้จากข้างหลัง ร่างที่สูงกว่าด้านหลังก้มหน้าลงมาสูดดมความหอมที่ซอกคอของร่างบางด้วยความชื่นใจ

            “อือ... เดี๋ยวสิ จะทำข้าวเช้า”

            “ไหนว่าทำอาหารไม่เป็นไง” เขางับหูแทฮยอนเบาๆ แล้วมองไปที่ไข่ในกระทะ

            “ของแค่นี้ใครทำไม่เป็นก็ควรไปเกิดใหม่ได้ล่ะ..” แทฮยอนตักไข่ใส่ทั้งสองจานทั้งๆ ที่ยังโดนอีกคนกอดเอาไว้อยู่

            “นัมไม่ไปเรียนเหรอ?”

            “ขี้เกียจเรียนอ่ะ” พูดออกมาตรงๆ แล้วหยิบเบค่อนและฮอทดอกมาทอดต่อจากไข่ “พี่ล่ะ?”

            “วันนี้พี่มีเรียนตอนสิบโมง” แทฮยอนมุ่ยหน้าแล้วหันไปเผชิญหน้ากับมินโฮ

            “วันนี้อยู่เป็นเพื่อนนัมไม่ได้เหรอ?”

            “เอ่อ...คือว่า..”

            “ไม่ต้องมาสวมบทเด็กเรียนเลย ทีเมื่อวานเรายังไม่เที่ยวผับด้วยกันอยู่เลย” แทฮยอนเริ่มแสดงบทเด็กน้อยเอาแต่ใจตัวเองใส่มินโฮอีกครั้ง “นะๆ วันนี้นัมอยากออกไปเที่ยวด้วย” แทฮยอนทำหน้าอ้อนมินโฮสุดขีด ส่วนอีกคนก็ได้แต่ทำหน้าลำบากใจ

            “คือที่มหาลัยพี่...”

            “พี่มิโนเลิกชอบนัมแล้วเหรอ?” คำพูดนี้ถึงกับต้องทำให้มินโฮหยุดชะงัก

            “งั้น..แค่วันนี้วันเดียวนะ”

            “รู้แล้วน่า” ตอบอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ก่อนจะหันกลับไปทำอาหารเช้าตามเดิม มินโฮรู้ตัวว่าทำเด็กจอมเอาแต่ใจอารมณ์เสียซะแล้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

            “แล้วนัมอยากออกไปเที่ยวไหนล่ะ?” พูดจบก็ตัดไข่ขาวเข้าปากพลางเงยหน้าขึ้นมองอีกคนที่กำลังนั่งเขี่ยอาหารในจานไปด้วย

            “ห้างฯ โรงหนัง...ที่ไหนก็ได้ที่คนเป็นแฟนเขาไปกันน่ะ”

            นี่กำลังชวนเราเดท?

            “งั้นไปดูหนังกันไหม?”

            “อือ ก็ดีนะ” แทฮยอนจิ้มฮอทดอกขึ้นมาก่อนจะค่อยๆ ดูดมันเข้าออกอย่างจงใจต่อหน้ามินโฮ  “อืม...” เขาใช้ปลายลิ้นเลียฮอทดอกไปมาให้อีกคนใจสั่นเล่น แค่มินโฮเห็นก็รู้สึกมีอารมณ์กับเด็กขี้แกล้งคนนี้แล้ว

            “นี่ หยุดทำอะไรแบบนั้นเถอะน่า..” มินโฮพยายามสกัดกั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ เพราะตอนที่เขาตื่นมาเห็นเลือดของแทฮยอนอยู่ที่เตียง ถ้าทำอะไรตอนนี้คงไม่ดีแน่ๆ

            “หือ พี่นี่มีอารมณ์ได้ตลอดเวลาเลยนะ ทำไมไม่ทำซะล่ะ?” แทฮยอนละปากออกจากฮอทดอก

            “ก็ระบมอยู่ไม่ใช่รึไง”

            “แหม คิดว่าจะไม่สังเกตซะแล้ว งั่ม!” แทฮยอนกัดฮอทดอกในครั้งเดียวจนขาดครึ่ง มินโฮที่นั่งมองดูอยู่ถึงกับนั่งกุมเป้าไว้แน่นด้วยความเสียว

            “เดี๋ยวพี่ต้องกลับไปที่บ้านนะ เสร็จแล้วเดี๋ยวขับรถกลับมารับที่คอนโดฯ ได้ไหม?” แทฮยอนถอนหายใจออกมาแรงก่อนจะพยักหน้าอย่างไม่ค่อยเต็มใจ เหมือนเขาจะไม่ค่อยอยากให้มินโฮกลับบ้านเท่าไหร่นัก แต่สุดท้ายก็ต้องยอมอีกคน

            “ไม่ต้องใช้รถพี่หรอก เอารถนัมนี่แหละไป พี่ขับด้วย”

            “ทำไมล่ะ?”

            “ก็นัมอยากทำแบบนั้นนี่ จะให้นัมเลี้ยงค่าตั๋วหนังยังได้เลย”

            “เอ่อ.. ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้นะ”

            นี่เหมือนกูเกาะเมียเด็กกินเลยปะวะ บ้านนัมคงรวยน่าดู

            “พี่มิโน..”

            “ว่าไง?”

            “ให้นัมเข้าไปในบ้านพี่ไม่ได้จริงๆ เหรอ?”

            “พี่ไม่อยากให้ป๊า...”

            “นัมจะแก้ตัวให้เอง ไม่พูดอะไรโง่ๆ ออกไปหรอกน่า” แทฮยอนพูดจบไม่รอให้มินโฮตอบอะไรกลับมาแต่กลับยื่นตัวไปหมุนกุญแจดับเครื่องรถทันที มินโฮที่โดนรวบหัวรวบหางไม่มีทางเลือกนอกจากจะจำใจยอมอีกคน

            “ป๊าครับ ผมกลับมาแล้ว”

            “หายไปไหนมา แล้วนั่นพาใครมาด้วย?”

            “อ๋อ..นี่..นัมแทฮยอน”

            “ผมเป็นแฟนพี่มิโนครับ” แทฮยอนพูดออกมาอย่างดูสำรวม

            เฮ้ย!!!

            “เอ้อ ลูกคนนี้ ร้อยวันพันปีไม่เคยพาแฟนมาบ้าน ถ้าน้องสาวแกรู้นี่คงตื่นเต้นน่าดู”

            “ชะ ช่างมันเถอะน่าครับ ผมจะพานัมออกไปเที่ยวนะ”

            “แล้วไม่มีเรียนกันรึไงนั่น?”

            ซวยล่ะ...

          “ช่วงนี้..เอ่อ ที่มหาวิทยาลัยผมมีกิจกรรมบ่อย ไปก็ได้ไม่ไปก็ได้ พอดีว่าไปจนเบื่อแล้ว ก็เลยจะหยุดพักพานัมไปเที่ยวมั่งน่ะครับ” แทฮยอนเหล่มองมินโฮที่ทำหน้าตาเลิ่กลั่กดูมีพิรุธ “งั้นผมขอขึ้นไปแต่งตัวก่อนนะครับ!” พูดจบก็รีบลากแทฮยอนขึ้นไปบนบ้านทันที

            “พี่มิโนพี่น้องสาวด้วยเหรอ?”

            “อือ ชื่อดันอาน่ะ แต่คนที่บ้านจะเรียกดาน่ากัน”

            “ชื่อน่ารักจังเลย” แทฮยอนพูดขึ้นมาเสียงใส มินโฮเปิดห้องของตัวเองออกมาแทฮยอนก็ถือวิสาสะเดินเข้าไปสำรวจก่อนเจ้าของห้องทันที “โห อะไรเนี่ย ถุงยางเยอะจังเลย” มินโฮรีบโผเข้ามาเอามือปิดปากแทฮยอนเอาไว้แน่น

            “เบาๆ หน่อยสิ เดี๋ยวป๊ากับน้องสาวพี่ได้ยินหมด” แทฮยอนสบัดหน้าตัวเองแล้วเบะปากใส่มินโฮ จากนั้นจึงเดินสำรวจห้องต่อไป “รอพี่อยู่แถวๆ นี้แล้วกันนะ” แทฮยอนพยักหน้าเบาๆ ส่วนมินโฮก็ถอดเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที

            “หือ.. พี่มิโนวาดรูปสวยจังเลยแฮะ”

            ก๊อก! ก๊อก!

            “เอ๋? ป๊าของพี่มิโนมาเคาะรึเปล่านะ” แทฮยอนลุกจากเตียงเดินไปเปิดประตู แต่คนที่เห็นตรงหน้ากลับไม่ใช่พ่อของมิโนแต่กลับเป็นเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง “นี่ใช่...ดาน่าหรือเปล่า?”

            “อ๊ะ คุณเป็นใครแล้วรู้ชื่อหนูได้ไงน่ะ”

            “เป็นแฟนพี่มิโนน่ะ”

            “เห? จะ จะ จริงเหรอ? พี่ชื่ออะไรน่ะ?”

            “นัมแทฮยอน น้องของมิโนนี่น่ารักมากกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะเนี่ย”

            “ดีใจจังในที่สุดพี่เขาก็พาแฟนมาบ้านสักที พี่ก็น่ารักเหมือนกันค่ะ! ขอแนะนำตัวอีกทีแล้วกันนะ หนูชื่อดันอาค่ะ เรียกดาน่าก็ได้” ตอนนี้นัมแทฮยอนกำลังคิดว่าน้องสาวที่น่ารักคนนี้ต่างจากมินโฮคนละขั้วเลย นึกภาพไม่ออกจริงๆ ว่าเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกันจะเป็นยังไง

            “เข้ามาก่อนสิ”

            “อ๊ะ หนูเข้าไปได้เหรอคะ?”

            “แน่นอนสิ” แทฮยอนเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อให้ดันอาเข้ามา เด็กสาวเข้ามานั่งที่เก้าอี้หน้าคอมฯ ของมินโฮ ส่วนแทฮยอนก็นั่งบนเตียงคุยกันเรื่องต่างๆ ไปมา นี่คงเป็นอีกด้านหนึ่งของแทฮยอน...ที่ไม่ใช่ด้านมืด เป็นด้านที่ร่าเริงแจ่มใสดูไม่พิษมีภัยอะไร

            แกรก..

            มินโฮเดินเปลือยท่อนบนออกมาจากห้องน้ำ ที่คอมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเพื่อเอาไว้เช็ดผม แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเจอแฟนและน้องสาวของตัวเองกำลังนั่งคุยกันอยู่

            “เฮ้ย!”

            “พี่น่ะ! พี่แฟนแล้วไม่เห็นบอกฉันสักคำเลยนะ คบกันนานแค่ไหนแล้วเนี่ย?” ดาน่าหันมาแว้ดๆ ใส่พี่ชายทันทีที่เจอหน้า

            “ยัยบ้า! แล้วเป็นสาวเป็นนางใครให้เธอเขามาในห้องของผู้ชายกันห้ะ” มินโฮดุน้องสาวของตัวเองคืน แต่ดูเหมือนเด็กสาวจะไม่ได้กลัวเลยสักนิด

            “ห้องของพี่ชายตัวเองไม่เห็นจะเป็นไรเลย ถ้าพี่ดุฉันอีกจะฟ้องป๊านะ”

            “พอๆ ออกไปก่อนเลยเดี๋ยวพี่จะแต่งตัวก่อนแล้วเราค่อยคุยกัน” มินโฮไล่น้องตัวเองออกจากห้องไป ดันอาได้แต่เบะปากแล้วเดินกระทืบเท้าออกจากห้องไป ไม่ลืมที่จะโบกมือให้กับแทฮยอนด้วย “คุยอะไรกับดาน่ามั่งล่ะนั่น?” มินโฮเข้ามานั่งเช็ดผมข้างๆ แทฮยอน

            “ก็คุยกันเรื่องทั่วไป แต่พี่ไม่น่าไปดุน้องแบบนั้นเลยนี่”

            “เด็กผู้หญิงที่ไหนเขาเข้ามาห้องผู้ชายกัน แบบนั้นไม่ได้หรอก เดี๋ยวจะเอานิสัยแบบนี้ไปทำที่อื่นล่ะแย่เลย” มินโฮบ่นไปตามประสาพี่ชายที่เป็นห่วงน้องสาว แทฮยอนก็แทบไม่เชื่อหูตัวเองเหมือนกันที่มินโฮพูดแบบนี้ออกมา เขารู้สึกแปลกใจนิดหน่อย

            “พี่นี่ก็เป็นคนดีเนอะ” แทฮยอนพูดออกมา

            “หึ ตอนนัมไม่ทำหน้ายั่วก็น่ารักดีนะ สีหน้าตอนที่คุยกับน้องสาวพี่น่ะน่ารักมากเลย” คำพูดของมินโฮทำให้แทฮยอนรู้สึกเขินแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป คงเพราะไม่เคยมีใครมาชมเขาแบบนี้มาก่อน ได้แต่หันหน้าไปทางอื่นเพื่อกลบความเขินเอาไว้

            “บ้าล่ะ รีบๆ ไปแต่งตัวเลย นัมอยากออกไปเที่ยวแล้ว” แต่แล้ว บทคุณหนูจอมเอาแต่ใจก็กลับมาเหมือนเดิม

            “ป๊าครับ ไปแล้วนะ เดี๋ยวเย็นๆ กลับมา”

            “เอาน่าๆ ลูกโตแล้ว จะไปไหนต่อไปก็ไม่ว่าหรอก อย่าทำความเดือดร้อนก็พอ” คนเป็นพ่อพูดจบแล้วก็ก้มหน้าลงอ่านหนังสือเงียบๆ ต่อไป

            “ตอนกลับมาพาพี่แทฮยอนกลับมาด้วยนะ เที่ยวให้สนุกล่ะ” ดันอาหันมาบอกมินโฮแล้วโบกมือให้แทฮยอนอีกรอบ แน่นอนว่าแทฮยอนที่ถูกชะตากับเด็กคนนี้ตั้งแต่แรกก็โบกมือกลับไปเช่นกัน

            เมื่อทั้งสองคนมาถึงโรงหนังแทฮยอนจึงมุ่งหน้าไปที่ซื้อตั๋วด้วยความตื่นเต้น

            “ดูหนังอะไรดี?”

            “หนังผี นัมอยากดูหนังผี”

            “ห้ะ! จะดีเหรอ? พี่ไม่ค่อยชอบ”

            “ไม่ค่อยชอบหรือกลัวกันแน่? ดูหน้าพี่ก็รู้แล้วว่ากลัวน่ะ เป็นคนที่เก็บความลับไม่เก่งเอาซะเลย” แทฮยอนทำหน้าล้อเลียนมินโฮ ยิ่งเห็นคิ้วตกๆ นั่นยักไปมาก็รู้สึกอยากจะเคาะหัวเด็กคนนี้ให้รู้แล้วรู้รอด

            “พี่ไม่ได้กลัว อยากดูก็ดูก็ได้” มินโฮทำเป็นแข็งใจพูดไป แต่จริงๆ แล้วในใจนี่กลัวมากกว่าอะไรเสียอีก แต่ทำยังไงได้ ใครจะกล้าเสียฟอร์มต่อหน้าเด็กแบบนี้ล่ะ

          แบบนี้เหมือนแฟนกันจริงๆ เลยรึเปล่านะ

            “เหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมงกว่ากว่าหนังจะเริ่มแน่ะ พี่มิโนหิวไหม?”

            “ห้ะ ไม่ค่อยหิวหรอก” แทฮยอนยักไหล่ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา มินโฮมองอีกคนที่กำลังยืนจิ้มโทรศัพท์อยู่สักพัก ก่อนที่แทฮยอนจะชูโทรศัพท์ขึ้นสูงแล้วยิ้มแฉ่งใส่หน้ากล้องโดยที่มินโฮยังไม่ทันตั้งตัว “เฮ้ย จะถ่ายรูปทำไมไม่บอกก่อน”

            “ทำไมต้องบอกด้วยอ่ะ? ไม่น่าเกลียดหรอกน่า ดูดิ พี่มิโนหล่อจะตาย” เมื่อกดถ่ายรูปเสร็จจึงเปลี่ยนไปเป็นกล้องวีดีโอ “สวัสดีครับทุกคน วันนี้นัมออกมาเที่ยวกับพี่มิโนด้วยล่ะ” พูดจบก็ดึงแขนมินโฮเข้ามากอดไว้แน่น

            “เอ่อ..” มินโฮพยายามหันหน้าไปทางอื่นเพื่อหนีกล้อง เขาไม่ชอบเวลาที่ต้องถ่ายวีดีโอเท่าไหร่ มันทำให้รู้สึกเสียความมั่นใจนิดนึง

            “พี่มิโนอ่า มองกล้องหน่อย.. ก็...นะครับ วันนี้ก็มาดูหนังกัน พี่มิโนเป็นคนเลี้ยงหนังด้วยล่ะ” แทฮยอนหันกล้องมาทางมิโนที่กำลังยืนหน้าแดงอยู่

            ห้ะ.. แทฮยอนเป็นคนจ่ายค่าตั๋วหนังไม่ใช่เรอะ

            “เดี๋ยววันนี้ตอนเย็นเรามาเจอกันอีกทีนะครับ! บ๊ายบาย” เมื่อแทฮยอนพูดสาธยายไปเรื่อยๆ หลายนาทีแล้วจึงกดลงคลิปวีดีโอ นั่นมันทำให้มินโฮรู้สึกเกร็งจนวินาทีสุดท้ายของวีดีโอเลย “พี่มิโนไม่ชอบกล้องเหรอ แย่จัง”

            “นัมเป็นคนจ่ายค่าตั๋วหนังคนเดียวไม่ใช่เหรอ?”

            “แล้วไงอ่ะ? ก็นัมอยากบอกว่าพี่มิโนเป็นคนเลี้ยงอ่ะ ขี้สงสัยจริง ไปหาอะไรกินกันเถอะ นัมหิว”

            จนถึงตอนนี้มินโฮก็คงยังไม่เข้าใจคนที่ชื่อนัมแทฮยอนอยู่ดีว่าจุดประสงค์ทุกอย่างที่เขาทำไปเพื่ออะไร แล้วที่ตัวของเขาเองมาเป็นแฟนกับแทฮยอนแบบนี้ตกลงมันดีแล้วเหรอ? เด็กคนนี้คงไม่ได้อันตรายใช่ไหม? แต่ถึงจะคิดยังไงก็หาคำตอบไม่ได้อยู่ดีแหละ

- t a l k -

"นัมและมิโนจะทำไรต่อไปไหนต่อน่อ จะเกิดไรขึ้นต่อน่อ -..-"

ก็ไม่ใช่คนใจดีอะไรมากปะแกร์ เห็นอยากอ่านเอ็นซีกันจังเลยแต่งให้

ตอนแรกอ่ะไม่ได้แต่งเอ็นซีตอนนี้ แต่เบนไปฉากโคมไฟ (ขี้เกียจแต่ง5555)

แต่มานั่งคิดดูอีกที มีฉากเอ็นซีดีกว่า (มีอารมณ์5555)

พอกลับมาจากโรงเรียนก็เลยมานั่งแต่งๆ -.,-)/

คอมเม้นต์ผ่านแท็ก #ฟิคใต้ดินนซ เด้อขลั่บส์เด้อส์

{ Tags: namsong, yoonwoo, hoonwoo, winner, jinwoo, taehyun,

minho, mino, seungyoon, seunghoon, nc, 20, fiction, fanfic, rate r,

เอ็นซี, นัมซง, ฮุนอู, ยุนอู, 3P. subterranean, ใต้ดิน, ฟิคใต้ดิน }